Duitse websites die reclame maken met "14 dagen geld terug garantie" als verkoopsargument overtreden volgens een beslissing van het Bundesgerichtshof de Duitse wet.
De uitspraak kwam er na een klacht van een concurrent van een online shop voor printerinkt, die vond dat de printshop in kwestie foutief klanten trachtte binnen te halen door de wettelijke bedenktermijn schijnbaar uit te spelen als en extra voordeel of garantie voor de consument , terwijl het eigenlijk om een wettelijke plicht gaat.
Oneerlijke concurrentie
Onder Duits recht is het voorstellen van een wettelijk recht voor de consument als een verkoopsargument in strijd met het "Gesetz gegen unlauteren Wettbewerb" of de wet tegen oneerlijke handelspraktijken. Het gaat met andere woorden om een vorm van oneerlijke concurrentie.
Het Bundesgerichtshof bevestigde dat het oneerlijk of onethisch is voor een ondernemer om de indruk te wekken dat hij een extra waarborg of garantie biedt , terwijl hij daartoe eigenlijk wettelijk toch al verplicht is.
Streng optreden, wees voorzichtig
Ook in Duitsland geldt een bedenktermijn of "Widerrufsrecht" van minstens 14 dagen. Net als zowat de volledige verkoop op afstand regelgeving is de bedenktermijn immers gebaseerd op Europese richtlijnen en dus in de ganse EU min of meer gelijk.
Daar waar in België nog steeds 2/3 van de webshops niet alle wettelijke regels volgen, is dat percentage in Duitsland véél lager. De verklaring hiervoor is eenvoudigweg dat concurrenten in Duitsland érg streng zijn voor elkaar. Concurrenten en klanten die vinden dat zij benadeeld worden door oneerlijke acties van concurrenten kunnen een schadeclaim indienen en heel wat bedrijven schakelen zonder verpinken advocaten in om ingebrekestelling en dreigementen met officiële klachten en procedures te verzenden en om zelfs actief het internet af te speuren op zoek naar inbreukmakende websites van concurrenten.
Wie voor zijn Duitse website zo'n ingebrekestelling of "Abmahnung" ontvangt, gaat hier best niet al te licht overheen en contacteert best onmiddellijk zijn of haar advocaat. Aan de Abmahnung zijn immers hoge kosten verbonden en Duitse advocaten mogen die juridische kosten onmiddellijk in rekening brengen. deze kosten kunnen, afhankelijk van de regels die overtreden zijn, enkele honderden tot duizenden euro's bedragen.
Duitse advocaten zetten in dit soort dossier vaak meteen erg hoge druk, eisen een betaling binnen zeer korte tijd en zullen de zaak niet laten rusten.
Online handelaars die de Duitse markt bespelen, kunnen dus best voorzichtig zijn, ervoor zorgen dat hun webshop vooraf juridisch gecheckt is en mogelijke klachten van concurrenten met de nodige aandacht behandelen
En in België dan?
Los van de vaststelling dat het met klachten van concurrenten zo'n vaart niet loopt in België, moet toch opgemerkt worden dat ook hier het aantal controles elk jaar toeneemt. De FOD Economie probeert hard om het algemene niveau van de Belgische webshops te verbeteren en ook privé-initiatieven zoals SafeShops.be zorgen ervoor dat webshopuitbaters steeds beter op de hoogte zijn van hun rechten en plichten en dragen er via het toekennen van kwaliteitslabels (in het geval van SafeShops.be gebeurt dat in samenwerking met Sirius Legal) toe bij dat webshops de regels ook effectief naleven.
Het gebruik van wettelijk verplichte consumentenrechten of garanties is overigens ook in België verboden, al is de wettelijke basis ervoor net iets anders dan in Duitsland. In het hierboven beschreven Duitse arrest, wordt de onderneming veroordeeld omdat ze oneerlijke concurrentie voert met har verboden communicaties. In België echter zou dergelijke verkoopstechniek niet verboden zijn op basis van oneerlijke concurrentie, maar op basis van de regels betreffende de bescherming van de consument.
Het is immers verboden om de consument te misleiden (art. VI.94 W.E.R.), specifiek ook met betrekking tot de rechten van de consument om goederen terug te sturen (art. VI.97 W.E.R.). Artikel VI.100, 10° verbiedt bovendien expliciet en in alle gevallen om "wettelijke en reglementaire rechten van consumenten voorstellen als een onderscheidend kenmerk van het aanbod van de onderneming."
Ook bij ons geldt dus dat de wettelijke bedenktermijn weliswaar een verkoopsargument kan zijn, maar dat dit niet gebruikt mag worden om onterecht uit te laten schijnen dat aan de consument een voordeel, bijkomend recht of waarborg wordt aangeboden door de onderneming.
