“La dolce vita” in Italië, het kan sinds 1 januari 2019 ook voor gepensioneerden zonder extreme vermogens en dit door de invoering van een nieuw fiscaal regime dat Italië aantrekkelijk moet maken als bestemming voor emigrerende buitenlanders.
Reeds sinds 1 januari 2017 beschikt Italië over een belastingregime voor individuen die hun fiscale woonplaats naar Italië verhuizen. Hiertoe moet de betrokken buitenlander het grootste deel van het jaar (rekening houdend met de 183-dagen regeling) geregistreerd zijn in het Italiaans burgerlijk register of zijn woonplaats in Italië hebben. Daarenboven is het essentieel dat de belastingplichtige minstens negen van de tien jaar voorafgaand aan het gebruik van voormeld regime, zijn fiscale woonplaats buiten Italië had. In dit opzicht is het regime enkel toegankelijk voor nieuwe immigranten.
Het regime houdt in dat inkomsten en meerwaarden uit buitenlandse bron worden vrijgesteld van heffing in Italië. Als tegenprestatie wordt de belastingplichtige jaarlijks onderworpen aan een forfaitaire heffing van 100.000 euro. Daarnaast bestaat eveneens de mogelijkheid om niet-Italiaanse inkomsten alsnog te onderwerpen aan de standaard heffing in Italië om als dusdanig een verdragsvoordeel te creëeren in het land waar de inkomsten van afkomstig zijn. De in het buitenland gehouden goederen of gelden worden vrijgesteld van Italiaanse erf- en schenkbelasting alsook van vermogensbelasting.
Maar deze forfaitaire heffing van 100.000 euro is allerminst laagdrempelig en behelst niet voor iedereen een belastingvoordeel.
In dit opzicht introduceerde Italië begin 2019 een meer toegankelijk belastingregime voor individuen die een pensioen genieten dat betaald wordt door een buitenlandse instantie. Ingevolge de toepassing van het regime worden inkomsten en meerwaarden uit buitenlandse bron onderworpen aan een forfaitaire heffing van 7%. Inkomsten en meerwaarden van Italiaanse oorsprong blijven onderworpen aan de standaard Italiaanse heffingen.
Om in aanmerking te komen voor dit regime moet aan een aantal voorwaarden voldaan zijn, waarbij de ene voorwaarde al meer voor de hand liggend is dan de andere.
Naar analogie met het regime voor vermogende buitenlandse onderdanen, moet de belastingplichtige minstens vijf jaar voorafgaand aan het gebruik van het nieuwe regime, zijn fiscale woonplaats buiten Italië gehad hebben. Zoals reeds aangehaald moet het pensioen uitbetaald worden door een buitenlandse entiteit, ongeacht of het zijn oorsprong heeft in een publiek of private tewerkstelling. Waar ligt dan de moeilijkheid? Wel, om van het regime te genieten, moet u zich vestigen in een Italiaanse gemeente met een inwonersaantal onder de 20.000 inwoners dat ook nog eens gelegen is in de Zuiderse regio’s Sicilië, Sardinië, Calabrië, Campanië, ,Basilicata, Abruzzo, Molise of Puglia. Het doel van de Italiaanse overheid is om ook een verhuis naar de minder drukke steden aantrekkelijk te maken en de ontwikkeling van de meest Zuidelijke regio’s te bevorderen.
Naast deze regimes inzake de personenbelasting, is Italië ook een interessante bestemming in het kader van uw estate planning. Wat schenk-en erfbelasting betreft, past Italië een vast tarief van 4% toe tussen echtgenoten en in de rechte lijn. Echter, elke erfgenaam (echtgenoten en kinderen) genieten van een vrijgesteld bedrag ten belope van 1 miljoen euro! In vergelijking met België liggen deze tarieven aldus aanzienlijk lager.
