Mr. Mario Deketelaere, advocaat Baker & McKenzie, professor KULeuven & docent Karel de Grote Hogeschool (Antwerpen)
De natuurbeschermingswetgeving heeft belangrijke gevolgen voor het (kunnen) realiseren van bouwprojecten (cf. vergunningen, effectenbeoordelingen, voorwaarden) en vastgoedontwikkeling (cf. ruimtelijke plannen, bestemmingsvoorschriften). De nieuwe Europese Natuurherstelwet (2024) leidt tot bijkomende beperkingen en aandachtspunten. Ruim 80 procent van de Europese natuurgebieden is er slecht aan toe. Daar moet deze Europese Natuurherstelwet verandering in brengen. De lidstaten worden verplicht om samen tegen 2030 ten minste 20 procent van de land- en zeegebieden in de Europese Unie te herstellen; tegen 2050 moet ten minste 90 procent van onze natuurlijke habitats die nu niet in goede toestand zijn, worden hersteld. De lidstaten hebben nu twee jaar de tijd om hun nationale herstelplannen in te dienen. In die plannen moeten ze aan de Europese Commissie uitleggen hoe ze de doelstellingen uit de Natuurherstelwet gaan verwezenlijken. De gevolgen op ruimtegebruik, sectoren en maatschappelijke opgaven zullen groot zijn. De uitvoering van maatschappelijke opgaven als woningbouw, energietransitie en infrastructuur, maar ook realisatie van kleinere projecten en ruimtelijke ontwikkelingen kunnen aanzienlijk beperkt door de Natuurherstelwet. De opleiding schetst een overzicht van de belangrijkste aspecten van de Europese Natuurherstelwet en gaat nader in op de mogelijke (concrete) gevolgen voor ruimtegebruik en projectontwikkeling, ook in relatie tot andere bestaande natuurwetgeving (bv. Natuurdecreet, Stikstofdecreet).
