Ingevolge artikel 20, 1° van de Arbeidsovereenkomstenwet zijn werkgevers onder meer verplicht hun werknemers de voor de uitvoering van hun werk nodige hulp, hulpmiddelen en materialen ter beschikking te stellen wanneer de omstandigheden dit vereisen. Althans in beginsel, want deze verplichting geldt slechts "behoudens strijdige bepaling".
Zo werd nog recent door het Arbeidshof van Brussel in een arrest van 19 februari 2010 bevestigd dat uit de zinsnede "behoudens strijdige bepaling" dient te worden afgeleid dat werknemer en werkgever geldig kunnen overeenkomen dat de kosten verbonden aan de uitvoering van de arbeidsovereenkomst en die in beginsel ten laste zijn van de werkgever, niettemin door de werknemer zullen worden gedragen.
Een bijlage bij de arbeidsovereenkomst van een handelsvertegenwoordiger voorzag dat hem een GSM-abonnement ter beschikking werd gesteld, doch dat de werkingskosten (abonnement en verbruik) maandelijks aan hem werden doorgerekend. De werknemer kreeg hiervoor wel een forfaitaire vergoeding, doch het bedrag van deze tussenkomst dekte blijkbaar niet de kosten voor het professionele gebruik van de GSM. Hij kon volgens het Arbeidshof evenwel niet de werkelijke kostprijs van zijn werkgever terugclaimen.
Als voorwaarde geldt wel dat de betaling van de kosten niet tot gevolg mag hebben dat de werknemer niet meer het bij CAO bepaalde minimumloon verdiende, wat volgens het Hof in casu niet het geval was.
De mogelijkheid om bij overeenkomst af te wijken van de hulpverplichting van de werkgever bestaat uiteraard ook voor andere noodzakelijke hulpmiddelen dan een GSM (vb. wagen, gereedschap, bureau-accessoires, tijdschriften ...). Het begrip ‘hulpmiddelen' wordt immers ruim geïnterpreteerd.
